ჰო და არას ჭიდილია ერთადერთი გზა ჭეშმარიტების აღმოჩენისა და პოვნისა ილია

"ჰო და არას ჭიდილია ერთადერთი გზა ჭეშმარიტების აღმოჩენისა და პოვნისა" ილია

42 წელი ბიბლიოთეკაში და ბიბლიოთეკარის რუტინული შრომა მიზერული ანაზღაურების სანაცვლოდ

42 წელი ბიბლიოთეკაში და ბიბლიოთეკარის რუტინული შრომა მიზერული ანაზღაურების სანაცვლოდ
15-06-2022, 11:54

ბიბლიოთეკარის პროფესია, ერთ-ერთი უძველესია, თანამედროვე ეტაპზე იგი ნელ-ნელა მიემართება წარსულისაკენ, რაოდენ გულდასა­წყვეტიც არ უნდა იყოს, დიდი ხანია შეცვალა წიგნის თაობა ინტერნეტს მიჯაჭვულმა ახალგაზრდობამ, თუ­მცა წიგნი მაინც განუმეორებელი და შეუცვლელია, იგი ფიქრისა და წარმოსახვის საშუალებას იძლევა, ვიწრო გრძელი დერეფნები, ბიბლ­იოთეკების წიგნსაცავებში და ქა­ღალდის მძაფრი სუნი უკვე ნოსტალგიად იქცა. ლამაზ მოგო­ნებე­ბში და დაუვიწყარი სამყაროში კვლავ გვაბრუნებს ის რაც ჯერ კიდევ არ წაშლილა, ამ იდუმალი სამყაროს კეთილი ჯადოქრები კვლავ ელოდებიან მკითხველს... 
ჩვენი დღევანდელი ნომრის სტუმარია ქალბატონი ნარგიზ გუჯა­ბიძე, იგი უკვე 42 წელია ამ საქმეს ემსახურება და მისი ყოველი დღე ჩევეული ენთუზიაზმით იწყება, წიგნის გარემოში მუშაობას შეჩვეულია და კითხვაც მისი ჩვეულებაა, იგი მოსიარულე ენციკლოპედიაა, მუდმივად მზად არის შეასრულოს შრომატევადი საქმე, დამლაგებელიც თავად არის და წიგნადი ფონდის მომწესრიგებელიც, ეს ყველაფერი ხდება საოცრად მიზერული ხელფასის ფონზე, აქ მთავარი განმსა­ზღვრელი მაინც საქმისადმი სიყვარულია.
_ ქალბატონო ნარგიზ, პირველად როდის მიხვედით ბიბლიოთ­ეკაში სამუშაოდ?
_ 1980 წლის 26 მაისი იყო ასე მახსოვს, ლანჩხუთის რაიონის სო­ფელ ჩიბათში მიმიყვანა ჩემმა მეთოდისტმა, ნანი ჭანკვეტაძემ, მაშინ სოფელს სოფლის საბჭო ხელმძღვანელობდა. საბჭოს თავმ­ჯდომარე იყო მიშა ჩახვაძე, ძალიან კარგი კაცი. ეს იყო ზემო ჩიბათი, სადაც ვიმუშავე 20 წელი, 2000 წელს, გადმომიყვანეს ქვემო ჩიბა­თში და მოხდა რეორგანიზაცია. ზემო, ქვემო ჩიბათი და ჭალა შეერ­თდა და დავრჩი მე. რეორგანიზაციის შემდეგ ორი წელი და ცხრა თვის თავზე კვლავ გავაგრძელე  მუშაობა და დღემდე ვმუშაობ.
ჩვენი ხელმძღვანელი ნუნუ ენ­უქიძე უაღრესად კეთილი, განათ­ლებული კულტურული ქალია და შესანიშნავი მენეჯერიც გახლავთ, მაგრამ პრობლემა ისაა, რომ ძალიან მიზერული ხელფასები გვაქვს,
- მაინც რამდენი გაქვთ ხელფასი?
_ ხელზე ვიღებთ 165 ლარს.
_  მომატებაზე არაა საუბარი?
_ა(ა)იპ კულტურის გაერთი­ანების დირექტორი მერაბ ქარჩავა კი გამოთქვამს წუხილს ამაზე, მაგრამ ახლა ბიუჯეტი დამტკიცებულია და ვინ მოგვიმატებს?
_ ამ დროს სამუშაო სერიოზული გაქვთ ამაზე ენერგიას და დროს ხარჯავთ ხომ ასეა?
_ დიახ ეს პროფესია უჩინარი პროფესიაა, საკმაოდ შრომატევადია. წიგნების დალაგება, ალაგება, კლას­ი­ფიკაცია, გატარება, განყოფილებები და რა ვიცი არაა მთლად იოლი საქმე.
_ სპეციალობით ბიბლიოთეკარი ხართ? 
_დიახ, ვარ ბიბლიოთეკათმცოდნე. ვმუშაობთ ძირითადად ძველი თაო­ბა, ამაჟამად უნივერსიტეტებში შეს­აბამისი ფაკულტეტები გაუქმდა, არც ტექნიკუმები არსებობს როგ­ორც ვიცი.
_როგორი წიგნადი ფონდი გაქვთ?
_ წიგნადი ფონდი საკმაოდ დიდი და მრავალფეროვანი გვაქვს, ცენტრალური ბიბლიოთეკის შემდეგ მგონი ჩვენი ბიბლიოთეკაა, იმიტომ რომ აქ სამი სოფლის ბიბლიოთეკა შეერთდა და წარმოიქმნა ერთი წიგნადი ფონდი. 
_ მარტო ერთი თანამშრომელი მუშაობთ ?
_ დიახ დამლაგებელიც მე ვარ და ყველაფერი.
_ ტერიტორიულად სად არის ეს ბიბლიოთეკა?
_ სოფელ ჩიბათში ეკლესიის პირდაპირ მეორე სართულზე
_რა გრძნობაა ეს, როცა  ამდენი წელი მუშაობთ, ემსახურებით ერთ­სა და იგივე  საქმეს?
_ კი არის შრომატევადი, მაგრამ დიდი სიყვარულია, უამრავჯერ შევ­ავლე ამ წიგნებს ხელი და მინდა კიდევ დიდხანს მოვეფერო. წარმ­ოიდგინეთ რამდენი ხელისუფლება გამოვიარე, კომუნისტებიდან მოყოლებული დღემდე. იყო პერიოდი, როცა არეულობა იყო მოგეხ­სენ­ებათ 90-იანი წლები, ტეხდნენ ამტვრევდნენ წვავდნენ, მაშინ ჯანიკო ტყეშელაშვილი იყო ჩვენი ხელმძღვანელი და კბილებით იცავდა ბიბლიოთეკებს და ასე მოვი­ტანეთ წიგნადი ფონდი აქმდე. ალეკო კუკულაძემ, სოფლის გამგებელმა, მან საკუთარი სახლიდან მოიტანა ფიცრები და ამიჭედა.
_ წიგნადი ფონდის განახლება ხდება?
_ 54 ბიბლიოთეკა იყო რაიონში და 18 დარჩა, როცა მარგველა­შივილი იყო ჩვენი პრეზიდენტი, ხუთას-ხუთასი ლარის ღირებუ­ლე­ბის ახალი წიგნები შემოვიდა, ამაზე ხშირად საუბრობს ქალბატონი ნუნუ ენუქიძე,  ბიბლიოთეკა არის ახალი წიგნები, ჟურნალ-გაზეთები და სხვადასხვა გამოცემები. ასევე უნდა ვთქვა ისიც, რომ 100 ცალი წიგნი გვაჩუქა გიორგი კეკელიძემ და კვლავ დაგვპირდა დახმარებას.
კარგი ფონდი გვაქვს, მაგრამ გან­ახლება ნამდვილად სჭირდება.
_ ახლა ის შეკითხვა უნდა დაგ­ისვათ რაც ზოგადად არის ბიბლიო­თეკების აქილევსის ქუსლი, ესაა მკითხველი, როგორია აქტივობა ამ კუთხით?
_ ასე თუ ისე არის მკითხველი. ახლოს საბავშვო ბაღია, მოდიან აღმზრდელები და წიგნები მიაქვთ, ასევე სტუდენტებიც შემობრუნდნენ, თავად ძალიან მიყვარს კითხვა და სულ ვკითხულობ.
_ რას კითხულობენ ყველაზე უფრო?
_ ყველაზე უფრო გაზეთებს, ჟუ­რ­ნალები არ გვაქვს. დამამახსოვრდა 5-6 წლის წინ მოვიდა სტუდენტი და მთხოვა მეცნიერული კომუნიზმი თუ გაქვთო,  მაგრამ უკვე აღარ გვქონდა ამ შინაარსის ლიტერატურა.
_ ტექნიკური და სამეცნიერო ლიტერატურა?
_ კი გვაქვს საინტერესო ფონდი, ქართული, ასევე ნათარგმნი მხატვ­რული ლიტერატურა, კლასიკოსები, რუსული ლიტრატურა და სხვა.
_ ანუ  მკითხველი გყავთ, მარტო არ ზიხართ ბიბლიოთეკაში?
_ დიახ, მკითხველი გვყავს და მარტო ნამდვილად არ ვზივარ, პრო­ბლემა ესაა, რომ ახალი რემონტი არ გვაქვს და მიზერული ხელფ­ასით ვმუშაობ.
_ ხომ ვერ მეტყვით რა არის ის საიდუმლო, რაც კვლავ დააბრუნებს ახალგაზრდობას წიგნის სამყა­როში?
_ ალბათ  გამოვნახოთ უნდა სა­ს­ა­უბრო ენა, ღონისძიება, ინფორმაციები, ყველაზე მეტად, მაინც ინ­ტ­ერნეტმა ჩაანაცვლა წიგნი და ესაა ცუდი, მაგრამ წიგნი შეუც­ვლელია მე სულ კითხულობ, ახლა მაგა­ლითად ჟან კასოს ვკითხულობ, რო­მელიც ძალიან მიყვარს.
_ ამ წლების მანძილზე სულ კთხულობით, როგორც ჩანს?
-6 წლიდან სულ ვკითხულობ, ერთია, რომ არ მიყვარს ღამის სინა­თლეზე კითხვა და უსათვალოდაც ვხედავ. 
- ანუ ყველაფერს აკეთებთ თქვენ და თან კითხულოთ?
- დიახ უამრავი საქმეა ბიბლიო­თეკაში.

ესაუბრა მაია კუკულაძე

განყოფილება: საზოგადოება
გადასვლები: 852
FACEBOOK კომენტარები