ბატონო ალექსანდრე! სოფელ ჭანჭათის მო­სახლეობის სახელით მოგმართავთ იმ პრობლემების შესახებ, რომლებიც დღემდე მოუგვარებელია და ასე ძალიან აწუხებს ჩვენი სოფლის მოსახ­ლე­ობას. უვარგისია რაიონული ცენტრთან დამ­აკავშირებელი გზა, სოფელი მთა-გორიანია და შიდა გზები მოითხოვენ მეტ ყურად­ღებას. ალაგ-ალაგ დაგებულია ბეტონის საფ­ა­რი, მაგრამ საკმარისი არ არის. სადაც ბეტ­ონის საფარი არ არის, ხდება გზების მოშა­ნდაკება, რაც უშ­ე­დ­ეგოა რელიეფის გამო.
წვიმის დროს ხდება გზების ჩამორეცხვა და ყველაფერი თავიდან გასაკეთებელია; უყ­აირათოდ იხარჯება საბიუჯეტო თანხები.
მოუგვარებელია საყოფაცხოვრებო ნაგვის გატანის საქმე, რის გამოც დიდია ეპიდემიის საშიშროება. მოსახლეობა პრაქტიკულად და­უ­საქმებელია, თვალში საცემია სიღარიბე, ცხოვრების დაბალი დონე, უიმედობა.
გურიაში ყველაზე დიდი დასაყრდენი ჩაის კულტურა იყო. ედუარდ შავარდნაძის მმარ­თველობის პერიოდში  ჩაის წარმოების აღ­-ო­რძ­ინება-განვითარებისათვის შემოყვანილი იქნა გერმანული ფირმა ,,ბაუერი“, მაგრამ მოხდა საპირისპირო და ჩაის მრეწველობა თითქმის განადგურდა. მრავალი წელი იყო სხვადასხვა პროგრამები ჩაის აღორძინებ­ის­თვის, მაგრამ პრაქტიკულად თითქმის არა­ფერი გაკეთებულა და მივიღეთ ის, რაც მივიღეთ.
თანასოფლელების გარკვეულ ჯგუფს გვინდა შევქმნათ სასოფლო-სამეურნეო კოოპერატივი, დავიწყოთ თამბაქოს მოყვანა და შესაძლებლობის ფარგლებში აღვადგინოთ ჩაის პლანტაცია, მაგრამ გვესაჭიროება ფი­ნ­ანსური დახმარება, შეღავათიანი აგროკრედიტის სახით. 
ბატონო ალექსანდრე, სიტყვა თქვენზეა.