- პირველ რიგში დიდი მადლობა რომ დამთანხმდით ინ­ტე­რვიუზე. სად  დაიბადეთ, გაიზა­რდეთ, როგორ გაიხსენებდით ბავშვო­ბის წლებს? 
- დავიბადე ლანჩხუთში. ოჯ­ა­ხ­ში  ყველაზე პატარა ვი­ყავი და საკმაოდ მანებივ­რე­ბდნენ. სა­სკოლო ასაკამდე მეტ­წილად ბებიასთან ვიზ­რდებოდი, სო­ფ­ელ ძიმითში, საიდანაც ულამაზესი მოგო­ნებები შემომრჩა. შემდეგ სკოლაში შემიყვანეს. ისე მოხდა, რომ რამდენიმე სკო­­ლაში ვსწავლობდი, თბ­ი­ლ­ისშიც კი. ყველა სკოლიდან გამომყვა პედაგოგების სი­თბო და სიყვარული, რაც დღე­მდე გრძელ­დ­ება. წარმატებული მოს­წავლე ვი­ყავი, აქტი­უ­რი, მიჭი­რდა უსამა­რთლობ­ასთან შეგუ­ება. ჩემი ბა­ვ­შვობა იყო ისეთივე უზრუნველი და ლა­ღი, როგორც ჩემი თაობის, ვფი­ქრობ, ყველა ბავ­შვის.
- სტუდენტობაზეც რომ გვი­­თხრათ და გაი­ხსენოთ თქვენი სტუდენტობის წლე­ბი...
_ სტუდენტობის წლებს ნა­მ­დვილად ვერ დავარქმევ ლა­ღს, რადგან უკვე 90-იანებმა მოგვისწრო და ისევე გა­უჭ­ირდა ჩემს ოჯახს, როგორც თი­თქმის მთელ ქვეყანას. თუ­მცა მაინც მოვახერხე და პედაგოგიკა-ფსი­ქ­ოლოგიის ფა­კუ­ლტეტი დავა­მთავრე, და­წყ­ებითი განათ­ლების პედაგოგ-ფსიქოლოგის სპეც­იალ­ობით. სპეცალობით მხოლოდ ერთი წელი ვიმუ­შავე, ჯუნეწრის და­წყებით სკოლ­აში. მერე იყო მოს­წავლე-ახალგაზრდობის სახ­ლი. რაკი პოლიტიკაზე არ უნდა ვისაუბრო, ორი სიტყვით ვიტყვი, რომ 2002 წლიდან ჩავერთე აქტიურ პოლიტ­იკ­აში, მერე იყო მუნიციპალი­ტეტის საკრებულო, მერე გამგეობა, მერე საოლქო-საარ­ჩე­ვნო კომისია და შარშან ისევ საკრებლოს დავუბრუნდი. ვარ ფრაქცია ენმ-ის წევრი,
_ ოჯახზეც რომ მოგვიყვეთ, ვინ არიან თქვენი ოჯახის წევრები?
_ სამწუხაროდ დედა-მამა გა­რდაცვლილები არიან. მყავს ვა­ჟი  და მისი ულამაზესი ოჯახი. 
_ რა არის თქვენი მთავარი გამოწვევა, რა იქნება პრიორიტეტი თქვენთვის, როგორც საკრებულოს წევრისთვის, შე­მდეგი 4 წლის განმავლო­ბაში?
_ ასე ცალკე აღებული პრიორიტეტი არ მაქვს. თავადაც ხედავთ სფერო არაა, სადაც თუნდაც რაიმე წინსვლა შეინ­იშნება, ამიტომ სადაც რას შევძლებ, დახმარებას, დაკვა­ლიანებას, მხილებას, წინადადების და ინიციატივების გაჟღ­ერებას   და   მოქალაქეების ტვ­ირთის შემსუბუქებას, იქ ვიქები. საკრებულოს ძალიან აქვს შეზღუდული უფლებები. თუმ­ცა ვფიქრობ, რომ არ ვიქნები ნოტარიუსის როლში, მხოლოდ ხელის ამწევი. ფრაქცია ვმუ­შაობთ, საინტერესო თემების წამოწევას ვაპირებთ და მგონია გამოცოცხლდება მორჩილი და უტყვი უმრალესობა, რაც მხოლოდ სასიკეთოდ წაადგება ლანჩხუთს.
_ რამდენად ტრადიციული ხართ, ტრადიცია რომელიც მოგწონთ ან არ მოგწონთ.
_ ტრადიციულ ოჯახში გავი­ზარდე და ვფიქრობ მეტწ­ილად ტრადიციული ვარ, თუ­მცა ბევრი რამეა ჩვენს ტრ­ადიციებში, რასაც არც ვაღ­იარებ და არც ვიცავ. საკმაოდ დემოკრატიულ ატმოს­ფეროში გაიზარდა ჩემი შვილიც, შევ­ეცადე არ მომეხვია თავზე ჩე­მი შეხე­დულებები, მთავის აზ­რი ჰქონოდა ყვლაფერზე და ვფიქრობ კარგი მოქალაქე გა­იზარდა. მეუღლეც ტრადიციულ ოჯახში აღზრდილი ჰყავს, ორივენი ექიმები არიან და ახ­ლა საკუთარი ოჯახის ტრა­დიციებს ამკვიდრებენ, ჩემი შე­ხ­ედულებით ძალიან ლამაზს.
_ როგორი უნდა იყოს ადა­მი­ანი, რა თვისებები უნდა ჰქ­ონდეს, რომ იყოს თქვენთვის მისაბაძი? გყავთ ასეთი ადამიანი?
_ ადამიანი უნდა იყოს სანდო და ერთგული. ჩემთვის მთავ­არი განმსაზღვრელი არის ნდობა ადამიანებთან ურთი­ე­რთობაში. არ უნდა იყოს ბო­რ­ოტი და თვალთმაქცი, არ უნ­და ფიქრობდეს გამო­ყე­ნებაზე და საშინლად მაღი­ზიანებს ადა­მიანები, როელთა ცხოვრების დევ­იზია „მთა­ვა­რია მე ვიყო კარგად“. მისაბაძი ადამიანი ბევრი მყავს, როგორც უფროს, ასევე ჩემს თა­ობაშიც და ახა­ლგაზდებშიც.
_ ყოველთვის გამოიყუ­რე­ბით ძალიან მიმზიდველად, თანამედროვე ჩაცმის სტილით, მუდამ მოწესრიგებული. რა არის თქვენი სილამაზის საიდ­უმლო?
_ სილამაზე ძალიან პირო­ბითი მცნებაა. მადლობა კომ­პლ­იმენტისთვის!.. 
_  და ბოლოს, რას ნიშნავს ირმა მგელაძისთვის ლანჩხუ­თი?
_ ლანჩხუთი ჩემთვის ნამ­დვილად მშობლიურია. არას­ოდეს არ წარმომედგინა ცხოვ­რება ისე, რომ აქ ჩამოსა­ს­ვ­ლელი არ მქონოდა. არაჩვე­ლ­ებრივი უბანი გვაქვს, მეგობრები, ახლობლები. ძალიან გული მწყდება, რომ ღარიბი რეგიონის ღარიბ რაიონად გადავ­ი­ქეცით.თუმცა იმედი მაქვს რომ ყველაფერი უკეთესობისკენ შე­ი­ცვლება.