,,ჰო და არას” სტუმარია წარმატებული ლანჩხუთელი გოგონა, მარიამ ზენაიშვილი.
გამარჯობა, მე ვარ მარიამ ზენაიშვილი, 20 წლის. დავიბადე და გავიზარდე ჩვენს პატარა ქალაქში. 2019 წელს დავამთავრე ლანჩხუთის ემზარ წილოსანის სახელობის #2 საჯარო სკოლა. ჩემი ცხოვრების ყველაზე საინტერესო თავგადასავალი ჯერ კიდევ სკოლის პერიოდში დაიწყო. 16 წლის ასაკში გავიმარჯვე FLEX(Future Leader Exchange Program)-ში, რომელიც სრულად არის დაფინანსებული ამერიკის შეერთებული შტატების მთავრობის მიერ. ერთი წლის განმავლობაში ვცხოვრობდი ჰავაის შტატში მასპინძელ ოჯახთან ერთად და ვსწავლობდი ადგილობრივ კერძო სკოლაში(St. Andrew Priory School). პროგრამა საკმაოდ კონკურენტულია, მონაწილეობას იღებს რამდენიმე ათასი მოსწავლე და აქედან მხოლოდ 2% ახერხებს საბოლოოდ ეტაპზე გასვლას. მე ძალიან გამიმართლა, რომ ამ პროგრამის ფინალისტი და მონაწილე გავხდი.
ამერიკულ სკოლაში სწავლა იმაზე მეტად საინტერესო და მხიარული გამოცდილება აღმოჩნდა, რასაც ველოდი. სკოლაში ვიყავი წარჩინებული მოსწავლეების სიაში, რომელშიც გარკვეული პროცენტული რაოდენების მოსწავლეები ხვდებიან მხოლოდ. ამერიკული სასწავლო პროცესი ძალიან საინტერესო მეთოდებითა და აქტივობებით გამოირჩეოდა, რომელზედაც საუბარი ახლა ალბათ შორს წაგვიყვანს. მინდა აღვნიშნო ასევე, რომ ძალიან მნიშვნელოვანი იყო მოხალისეობრივი აქტივობების განხორციელება, რათა პროგრამის მოთხოვნები დამეკმაყოფილებინა. ამიტომ, აქტიურად ვიყავი ჩართული სკოლის გარეთ აქტივობებში. ვიყავი ეკო კლუბის აქტიური წევრი და ხშირად ვაორგანიზებდით შეხვედრებს ეკოლოგიური მდგომარეობის გასაუმჯობესებლად, მაგალითად სანაპიროს დასუფთავება და ა.შ.
ასევე ვიყავი ცროსს-ცოუნტრყ სირბილის გუნდის წევრი, რომლის ფარგლებშიც მწვრთნელის დახმარებით მთელი გუნდი აქტიურად ვვარჯიშობდით და ვიღებდით ყოველკვირეულ მონაწილეობას შეჯიბრებეში.
ამერიკაში ცხოვრების დროს კარგად დავინახე და გავიაზრე მოხალისეობის მნიშვნელობა, ეგრეთწოდებული უნგაროდ გაკეთებული საქმის მნიშვნელობა, ამიტომაც აქტიურად ვეხმარებოდი სხვადასხვა ორგანიზაციას კეთილი საქმის კეთებაში, მაგალითად ვარიგებდი საჭმელს თავშესაფარში მყოფ ასაკოვან ადამიანებთან, ვიყავი დამხმარე/ინსტრუქტორი პერჰარბორის მუზეუმში ბავშვების ტექნიკურ სიმულციურ ოთახში, ვეხმარებოდი საგნის მასწავლებელს სასწავლო პროცესის წარმართვაში და ბავშვებს დახმარებას ვუწევდი კოდის დაწერაში. ყოველი ამ შრომის გამო მივიღე სერთიფიკატი ამერიკის შეერთებული შტატების მთავრობისგან 100 საათზე მეტი გაწეული მოხალისეობრივი საქმიანობისთვის.
რა თქმა უნდა, სწავლა და თავის დამკვიდრება სრულიად უცხო ქვეყანაში 16 წლის ასაკში მარტივი არ არის. თუმცა ის საფუძველი, რაც ჩემმა მშობლიურმა მე-2 სკოლამ მომცა და ის ცხოვრების პრინციპები, რაც ჩემმა ოჯახმა მასწავლა, დამეხმარა რომ ეს შემეძლო.
სწორედ ამერიკაში სწავლის დროს გავიგე უკეთ პროგრამირების შესახებ და გადავწყვიტე სწავლა ამ კუთხით გამეგრძელებინა. 2019 წელს დავბრუნდი საქართველოში და ჩავაბარე ქართულ-ამერიკულ უნივერისტეტში კომპიუტერული მეცნიერებების მიმართულებით. თითქმის ეს ყველაფერი იყო, რაც მანამდე მინატრია, თუმცა ერთი რამ მაკლდა - სტუდენტური გაერთიანება დაინტერესებული პროგრამირებით. ამ განზრახვით აპლიკაცია გავზავნე ლიდერის პოზიაციაზე ყველასთვის ცნობილ გუგლში და ჩამოვაყალიბე Gოოგლე-ის დეველოპერების სტუდნეტური კლუბი. მის ფარგლებშიც ვაწყობდი სესიებს და სასწავლო ვორქშოფებს სხვადასხვა ტექნოლოგიურ საკითხებზე. ეს იყო პირველი ტექნიკური კლუბი, რომელიც უნივერისტეტის ბაზაზე დაარსდა. ძალიან ამაყი ვიყავი, რომ სწორედ ეს კლუბი იყო ევროპაში არსებულ ასობით კლუბს შორის ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული და აქტიური.
ჩემი ცხოვრების ყველაზე დიდი ოცნება იყო უცხოეთში რომელიმე წამყვან უნივერსიტეტში ბაკალავრზე სწავლა, თუმცა ბევრი ფაქტორიდან გამომდინარე ადვილი არ იყო ამ ოცნების ასრულება.FGH
2021 წლის დასაწყისში საბუთები შევიტანე გაცვლით პროგრამაში მონაწილეობის თაობაზე, სააპლიკაციო-გასაუბრების ეტაპები გავიარე წარმატებით და ერასმუს+ პროგრამის ფარგლებში დაფინანსებით წავედი რომის ტორ ვერგატას უნივერსიტეტში სასწაველბლად შემოდგომის სემესტრის გასატარებლად. უკეთესს ვერაფერს ვინატრებდი, იტალიის ერთ-ერთ მაღალ რეიტინგულ უნივერსიტეტში მოვხვდი, რომში ვცხოვრობდი და ძალიან ბევრი ახლო მეგობარი შევიძნე სხვადასხვა ქვეყნიდან. გადავწყვიტე ბავშვობის მეორე ოცნებაც ამესრულებინა და იტალია შემომევლო. მეგობრებთან ერთად მოვიკიდე დიდი ზურგჩანთა, ჩამოვწერეთ აუცილებლად სანახავი ადგილების სია და ასე შემოვიარეთ იტალია - ნაპოლი, სორენტო, მილანი, ა.შ. ფართო ღიმილით, ანთებული გულით და დიდი ზურგჩანთებით - ეს ჩვენ ვიყავით მოხეტიალეები.
ევროპულ უნივერსიტეტში სწავლამ ჩემი შეხედულებები შეცვალა სამყაროზე და ძალიან ბევრ საკითხზე. გავიაზრე, რომ არ ვიყავი მზად ამ ასრულებული ოცნების ხელიდან გასაშვებლად. ისევ ბრძოლა გადავწყვიტე, სახლში დაბრუნების ნაცვლად. ხომ კარგი შეგრძნებაა სახლის კარს რომ გააღებ, ქუჩას ჩაუყვები და კოლიზეუმთან ამოყოფ თავს. ახლა წარმოიდგენიეთ კიდევ რა მაგარი იქნება სახლის კარს გააღებ, ქუჩას ჩაუყვები და ევროპის ერთ-ერთ უძველეს პარკში რომ ამოყოფ თავს რეტიროში, მადრიდში. ისევ ავკინძე ახალი აპლიკაცია, ისევ ახალი გასაუბრება გავიარე და უკვე მეორეჯერ ავიღე ერამსუს+ დაფინანსება. ჯერ კიდევ რომში ცხვორების დროს გავიგე, რომ გაზაფხულის სემესტრს მადრიდში გავატერებდი მაღალი სტანდარტებით აღჭურვილ ალკალას უნივერსიტეტში.
საქართველოში ჩამოსვლასაც ვერც ვასწრებდი, რომში გამოცდების დასრულებისთანავე მადრიდში მიწევდა წასვლა. ფრენამდე მადრიდის მთელი რუკა სამგზავრო სისტემა შევისწავლე, რომ ბინა რაც შეიძლება კარგ ლოკაციაზე მქონოდა. მალავე საცხოვრებელიც ვიპოვე, დაზღვევაც გავაკეთე, მხოლოდ მადრიდში ჩემი ჩაფრენაღა იყო დარჩენილი. ასე ჩავალაგე ჩემოდანი და 20 წლის ასაკში უკვე მესამედ გადავედი მარტო უცხო ქვეყანაში საცხოვრებლად. ესპანეთმა პირველივე დღიდანვე მომნუსხა და შემაყვარა თავი. უნივერისტეტის სისტემა საკმაოდ გავდა ქართულს, მაგრამ მიდგოგმები მაინც სხვანაირი იყო. ისეთი შეგრძნება, მქონდა, რომ ჩემი არც ერთი დასმული შეკითხვა ზედმეტი არ იყო და რომ ყველა პროფესორი სრულიად მზად იყო სტრესის გარეშე მოეცა ჩვენთვის ხარისხიანი ინფორმაცია და განათლება. ამას ძალიან ვაფასებდი და მეც თავს არ ვზოგავდი, რომ გამოცდებზე კარგი შედეგი მქონოდა. აღმოჩნდა, რომ საკმაოდ იღბილიანი ადამიანი ვარ, ესპანეთში ცხოვრების დროსაც ძალიან კარგი მეგობრები შევიძინე სხვადასხვა ქვეყნიდან: საფრანგეთი, საბერძნეთი, ბრიტანეთი, ავსტრია, უნგრეთი ა.შ. ბევრ მათგანს ძალიან მწირი ინფორმაცია ჰქონდა საქართველოსთან დაკავშირებით და ძალიან ამაყი ვარ, რომ შევძელი ჩემი საქართველო მათთვის გამეცნო. შევთანხმდით, რომ უახლოეს მომავალში ჩავაკითხავთ ერთმანეთს და ერთამენთის ქვეყნებს დავათვალიერებთ. ამ ყველაფერის შემდეგ შეგრძნება მიჩნდება, რომ გარდა იმისა, ჩემი პირადი ინტერესი დავიკმაყოფილე და უცხოეთში ვისწავლე, ასევე შევძელი ჩვენი ქვეყნის პატარა ელჩი ვყოფილიყავი და ჩვენი პატარა ქვეყანა ბევრისთვის გამეცნო.
ნამდვილად მოულოდნელი და სასიხარულო იყო ჩემთვის Gოოგლე-ის სტიპედნდიის აღება კატეგორიაში - გოგონები კომპიუტერულ მეცნიერებებში. სტიპენდია შექმნილია, რათა დაეხმარონ კომპიუტერულ მეცნიერებს მიზნისკენ სწრაფვაში და გახდნენ ლიდერები ამ დარგში. სტიპენდიები გაიცემა თითოეული კანდიდატის სიძლიერის, დემონსტრირებულ ლიდერობის და აკადემიურ გამოცდილების მიხედვით. ჩემთვის მართოლაც დიდი პატივია ვიყო პირველი ქართველი, რომელიც დაჯილდოვდა გუგლის ამ კონკრეტული სტიპენდიით.
სამომავლოდ ისევ ვაპირებ სწავლის გაგრძელებას ამერიკის რომელიმე წამყვან უნივერსიტეტში, ხელოვნური ინტელექტის, კერძოდ კი მანქანური სწავლების კუთხით. ამავდროულად ჩემი დიდი სურვლი და მიზანია, დიდი სტიმული მივცე ახალგაზრდა თაობას, განსაკუთრებით ჩემს პატარა თანაქალაქელებს, რომ შეუძლებელი არაფერი არ არის, მთავარია ბრძოლა და დიდი ნებისყოფის მობილიზება რათა მიზანს მივაღწიოთ. ძალიან მინდა მოვახდინო მეტი და მეტი გოგონას დაინტერესება კომპიუტერული მეცნიერებების კუთხით. სამწუხაროდ, ჯერ-ჯერობით გენდერული კუთხით პროფესიების დაყოფა ისევ არსებობს და ძალიან დიდი სურვილი მაქვს რომ ხელი შევუწყო ამ აზრის საპირისპიროს დამტკიცებას.
როგორ შევძელი ჩვენი ქვეყნის პატარა ელჩი ვყოფილიყავი და ჩვენი პატარა ქვეყანა ბევრისთვის გამეცნო

განყოფილება: საზოგადოება
გადასვლები: 800