გურიაში ჯერ კიდევ ცხოვრობს ხალხი, ვისაც ისლით დახურული სახლები ახსოვს. ყველა დროს ახლავს თავისი სირთულე, მაგრამ სულ სხვა რომანტიკით ცხოვრობდნენ მაშინ. შუა ცეცხლსაც თითქოს მეტი სითბო ჰქონდა და ნაღვერდალში ჩაკრულ კვერზე უფრო გემრიელი ხომ მოშიებული კაცისთვის არაფერი იყო. ასე გადიოდა წუთისოფელი.
ამ გადასახედიდან, ზემოთ აღნიშნული სიღარიბედ აღიქმება. იმ დროს კი ეს ჩვეულებრივი მოვლენა იყო. ბოლო წლების მანძილზე რედაქციაში მრავალი წერილი შემოვიდა იმის თაობაზე, რომ ჭერი ექცევა თავზე, მისი შეკეთების საშუალება კი არა აქვს და ვერც მომავალში ხედავს პერქსპეტივას. ლაპარაკია ინვალიდებზე, მარტოხელებზე, მოხუცებზე, მრავალშვილიან ოჯახებზე. ეს ის ოჯახები არიან, ისლით გადახურული სახლს სწორედაც რომ არ დაიწუნებდნენ, მაგრამ ესეც სანატრელია მათთვის.
შეიცვალა დროება, რომელმაც ისლით გადახურული სახლები შეცვალა ჯერ კრამიტით დახურული ოდასახლებით, შემდეგ კი ორსართულიანი კაპიტალური შენობებით. ჩაი, ციტრუსი, ხილი, საქონელი - ყველაფერს აქტიურად იყენებდა სოფელი თავისი კეთილდღეობისთვის. იგი ახერხებდა კარ-მიდამოს მაღალ დონეზე მოწყობას. შვილებისათვის კარგი განათლების მიცემას. ხელისუფლება ბევრს ლაპარაკობს. შედეგი კი ის არის, რაც ბოლო ხანებში თავად აღიარა - საქართველოში მოსახლეობის 80 პროცენტი სიღარიბის ზღვარს მიღმაა. ასეთი სასახელოა თამარის საქართველო 21-ე საუკუნეში. ამითაა ამაყი ხელისუფლება, რომელსაც ნაცარში გამომცხვარი კვერი არასოდეს უგემნია, სამაგიეროდ მსოფლიოს ნებისმიერი ძვირადღირებული რესტორანია მისთვის ხელმისაწვდომი, ნებისმიერი ქვეყნის კერძები აქვს დაგემოვნებული, ის კი არ აწუხებს, რომ თავისი ქვეყნის მოქალქეების 80 პროცენტი წლების მანძილზე თავს ირჩენს, ხოლო რაიმე კეთილდღეობაზე ფიქრისთვის კი იმედს ვერ იტოვებს. ასეთ დროს ხელისუფლება აცხადებს, რომ იბრძვის სიღარიბის წინააღმდეგ...
წარმოიდგინეთ, ყველაფერი ეს ხდება ქვეყანაში ძვირადღირებული შადრევნების, საცურაო აუზნების და სხვა მრავალი გასართობის მოწყობის შემდეგ. ნუთუ იძულება იყო საჭირო, რომ ხელისუფლებას იმ ხალხზე ეზრუნა, რომელმაც აირჩია?!
ნუთუ ჭკუამყოფელი იფიქრებდა, რომ ამითი შეიძლება მშიერი ხალხის გულის მოგება. ოლოლო, თქვენ, ხელისუფლნო, ვერ გამოიცანით, შეგეშალათ ბატონებო, შეგეშალათ. დამშეული კაცი მოცეკვავე შადრევნის სილამაზეს ვერ შეამჩნევს, ისევე როგორც მაძღარი პოლიტიკოსი მშიერთა შიმშილს ვერ გრძნობს..
ჰოდა, დამშეულ ქვეყანაში, სადაც ჭერჩამოქცეულთა რაოდენობა დღითი დღე მატულობს და სადაც მიმდინარეობს ბრძოლა სკამებისათვის, ეჭვის ქვეშ დგას ყველა და ყველაფერი. დღევანდელი ხელისუფალნი ხომ ისინი არიან, ვინაც წინანდელს უკიჟინებდნენ; გადადექი, რადგან შენთვის ხალხი არ არსებობს, შენი დრო წავიდაო.
დღეს იგივე მეორდება. ისმის კითხვა რა ნიშნის მიხედვით დავადგინოთ დაემსგავსება თუ არა მომავალი ახლანდელს?
შიშს, მართლაც, რომ დიდი თვალები აქვს.
ნონა გიგინეიშვილი
2017 წელი
ისლის სახლების იდილია, ანუ დაემსგავსება თუ არა მომავალი ახლანდელს!
განყოფილება: რედაქტორის ჩანნაწერი
გადასვლები: 1 005