თქვენი აზრით, როგორი სოციალური მდგომარეობაა ბოლო წლებთან შედარებით დღეს ქვეყანაში? რამდენი უნდა იყოს საარსებო მინიმუმი, რომ ადამიანმა შეძლოს თავის რჩენა?
ლეო ჩერქეზია:
რა თქმა უნდა, მდგომარეობა კრიზისულია, რაც მოსახლეობის ქვეყნიდან გადინებაზეც აისახება. სამწუხაროა ეს ფაქტი, მაგრამ მე, როგორც სტუდენტს, მიწევს ვიფიქრო ქვეყნის დატოვებაზე, რადგან ჩემს ქვეყანაში არსებული სოციალური მდგომარეობა ხელს არ მიწყობს გავჩერდე ამ ქვეყანაში. მოგეხსენებათ ხელოვანი ადამიანები ხშირად ვდგებით ფინანსურად კრიზისულ მდგომარეობაში და სხვაზე რომ არ ვისაუბრო, ჩემი ქვეყანა ჩემს სფეროს ისე ვერ უზრუნველყოფს, რომ მქონდეს საარსებო მინიმუმის გარდა სხვა შემოსავალი. ზუსტად ვიცი ამის კითხვისას ბევრი ადამიანი რასაც გაიფიქრებს და რასაც მიმაწერს, მაგრამ ესეც იმიტომ, რომ არ აღიარების პრობლემა. ხელფასი რამდენი უნდა იყოს, ამას ვერ გეტყვით, რადგან არ ვარ ანალიტიკოსი, მაგრამ შემიძლია ვთქვა, რომ ქვეყანაში საგანგაშო მდგომარეობაა სოციალური მდგომარეობის თვალსაზრისით, თუმცა იმედი ყოველთვის არის. იქნებ ჩემმა თაობამ გააუმჯობესოს ეს ყოველივე და დავაბრუნოთ ხალხი, ვინც ასე ძალიან გვიყვარს, მაგრამ შორს არიან ჩვენს უზრუნველსაყოფად.
ნატა მარშანიშვილი:
ჩემი აზრით, ძალიან უჭირს ხალხს. ბევრი ისეთი ადამიანია ჩემს ირგვლივ, რომელსაც პურის ფულიც არ აქვს. არაფერს ვამბობ სხვა მნიშვნელოვანი გაძვირებული პროდუქტების შეძენაძე. ოჯახს მინიმუმ 1000 ლარი მაინც უნდა ჰქონდეს, უბრალოდ, თავი რომ გაიტანოს და შიმშილით არ მოკვდეს.
ლელა წილოსანი:
წინა წლებთან შედარებით გაუარესებაა. სასიკეთოს ვერაფერს ვამჩნევ, სამწუხაროდ... ამაზე უამრავი მოსაზრება შეიძლება იყოს, მაგრამ რეალურად თუ შევხედავთ ყველა ერთხმად აღიარებს, რომ ეს ასეა... თავიდან ბოლომდე რეფორმაა გასატარებელი ყველა სახელმწიფო სტრუქტურაში... შექმნილი ეკონომიკური კრიზისისა და სოციალური ფონიდან გამომდინარე, ყოველდღიურად იზრდება ემიგრამტების რიცხვი, რაც კატასტროფაა ჩვენნაირი პატარა ქვეყნისთვის. რაც შეეხება საარსებო მინიმუმს, ვფიქრობ 2000- 3000 ლარი მაინც უნდა იყოს, რომ ეს კრიზისი დაძლიოს მოსახლეობამ. ბანკები ცალკე კატასტროფააა. ვისაც მართლა ჰგონია, რომ ,,ქვეყანა ჰყვავის და ეკონომიკა დუღს" ჩახედოს თვალებში ათასობით მშიერ ბავშვს და მშობელს, რომლებმაც არ იციან ხვალ პური როგორ უყიდონ შვილებს...
ვაჟო ორაგველიძე:
პირველ რიგში მადლობა ამ კითხვისთვის, რადგან საშუალება მეძლევა ამ დიდ პრობლემასთან დაკავშირებით გამოვხატო ჩემი აზრი. რა თქმა უნდა, კატასტროფული მდგომარეობა გვაქვს ბოლო რამოდენიმე წელია ქვეყანაში. ათასობით გაჭირვებული ადამიანი, გაძვირებული პროდუქტები, საწვავის კატასტროფული ზრდა... აი, ასეთ სირთულებში გვიწევს ცხოვრება, მაგრამ უნდა გავამახვილოთ ყურადღება რეგიონებზე, სადაც უკვე თითქმის შეუძლებელი ხდება ცხოვრება. ჩვენი გურიის მაგალითი რომ ავიღოთ, ახალგაზდრობა თითქმის აღარ დარჩა რაიონში, თითქმის 80 % გასულია რაიონიდან. ზოგმა ევროპას მიაშურა და იქ ცდილობს თავის დამკვიდრებას, ზოგი მეზობელ თურქეთში გადადის, რათა ელემენტარული პურის ფული იშოვოს. მხოლოდ ელემენტარულზეა საუბარი. რატომ უნდა სჭირდებოდეს ქართველებს მეზობელ თურქეთში გადასვლა და იქ მონური მუშაობა, როდესაც ჩვენ შეგვიძლია იგივე გავაკეთოთ. მითუმეტეს ლანჩხუთი და მთლიანად გურია გამორჩეული ადგილია ჩაის პლანტაცებისთვის, ასევე თხილის მოყვანის მხრივ. მართალია, ეს რომ გაკეთდეს, დიდ ფინანსებს, დიდ დროს მოთხოვს, მაგრამ სანამდე უნდა ვიყოთ ეგრე სხვის მსახურებაში. ვფიქრობ, თუ მთავრობა გურიაში ამ საკითხს მეტ დროს დაუთმობს იდიალური იქნება ხალხისთვისაც და რაიონისთვისაც. კიდევ ერთხელ მინდა შევეხო სოფლის მეურნოების საკითხს. ხალხი წელიწადია ელოდება თხილის მოსავალს, რამდენი ჯაფა, შრომა ჩადეს და შედეგი? სირცხვილი არაა 2.50ლ. ღირდეს თხილი? ვფიქობ, მთავრობამ მეტი უნდა იმუშაოს სოფლის მეურნოების კუთხით, გლეხის შრომა დაუფასებელია, არადა, სოფელი თუ არ იქნა ძლიერი, ქალაქიც არ იქნება ძლიერი. ვფიქრობ, ჩვენი კუთხე განსაკუთრებით გამოსარჩევი ადგილია ტურისტული ზონების მოსაწყობად. გავიგე და ძალიან გამიხარდა, მიდის მუშაობა რაც ძალიან წაადგება ჩვენს რაიონს. მე ახალგზრდა, 25 წლის ბიჭი ვარ, ჩემი ყოველი ფიქრი ლანჩხუთზეა, სადაც დავიბადე და გავიზარდე, მაგრამ, სამწუხაროდ, მეც მომიწია წასვლა იმიტომ რომ ვერ დავიმკვიდრე თავი ჩემივე რაიონში, ვერ ვნახე ვერანაირი განვითარება, რითაც შესაძლებლობა მექნებოდა ჩემივე რაიონში გაჩერების, მაგრამ მჯერა იმის, რომ ყველაფერი გამოსწორდება ყველაფერი თუ არა ელემენტარულად მაინც დალაგდება და ყველა დავუბრუნდებით ჩვენს სახლ-კარს.
გულნაზი კუკულავა:
ერთი შეხედვით თითქოს ყველაფერი კარგად არის, მაგრამ ნამდვილად საგანგაშო მდგომარეობაა მთლიანად საქართველოში. თითქმის ყველა ოჯახიდან ორი თუ არა, ერთი სხვადასხვა ქვეყანაშია სამუშაოდ წასული. დედებს შვილები ენატრებათ და მოგეხსენებათ, როგორი იქნებიან უდედოდ გაზრდილი ბავშვები. მე პირადად პენსიონერი ვარ, ვახერხებ მუშაობასაც, მაგრამ არ მყოფნის, ცოცხალ ადამიანს ყველაფერი თავის დროზე სჭირდება. სასაცილო პენსია გვაქვს, მთელი ცხოვრება ვმუშაობდი და ახლაც ვმუშაობ. მეც 300 ლარი და იმასაც, ვისაც არ უმუშავნია ეს სწორი გადაწყვეტილებაა? რამდენი უნდა ჩამოვთვალო არ ღირს... ერთი ჭეშმარიტება არის: სოლომონ ბრძენს ჰკითხეს: ბატონო სოლომონ ქვეყანა როდის აშენდებაო, სოლომონმა უპასუხა როდის და თხაი მეს მაგიერ შენ რომ დეიძახებსო ზუსტად ასეა ჩვენი საქმე. წარმატებებს გისურვებ, შვილო, თქვენ მაინც იცხოვრეთ გაბრწყინებულ საქართველოში ნახვამდის.
ვისაც მართლა ჰგონია, რომ ,,ქვეყანა ჰყვავის და ეკონომიკა დუღს," ჩახედოს თვალებში ათასობით მშიერ ბავშვს...

მოამზადა ნინია ბარამიძემ
განყოფილება: რას ფიქრობს ხალხი
გადასვლები: 501