2012 წლის 1 ოქტომბერს შევხვდი ბოლოს პრეზიდენტ სააკაშვილს ლანჩხუთში მოულოდნელად ჩამოსულს, იმ დღეს როცა მას ყველაზე ნაკლებად ველოდებოდით,თუმცა არ გამკვირვებია როცა დამირეკეს და მითხრეს,რომ უნდა დავხვედროდი, რადგან მიშა სულ იქ იყო სადაც და როცა არ ელოდებოდი.მიუხედავათ იმისა,რომ 2012 წლის 1 ოქტომბერი არ იყო ერთი ჩვეულებრივი დღე პრეზიდენტი სააკაშვილი ზედმიწევნით მშვიდათ გამოიყურებოდა.მის მანქანაში ჩაჯდომა მთხოვა და ქალაქში გავლა,როცა მანქანაში ჩავჯექი შემეკითხა თუ რა ხდებოდა, ერთი წუთითაც არ მიფიქრია რომ მისთვის ფერად ფერებში მომეყოლა ის რეალობა რომელიც იმ დღეს დაახლოებით 5 ნახევრისთვის ხდებოდა ჩვენთან თუმცა დაწყებულიც არ მქონდა მოყოლა პასუხიც მან გასცა შექმნილ რეალობას და მითხრა:ჩვენ ამ არჩვენებს ვერ ვიგებთ რაც არაა საგანგაშო,რადგან ხელისუფლების დემოკრატიულად გადაცემა არჩევნების გზით ეს კიდევ ერთი დიდი მონაპოვარი იქნებოდა ჩვენი ხელისუფლებისთვის რაც ამ ქვეყნის უკეთესი მომავლისთვის იყო უპირველესყოვლისა აუცილებელი,ხოლო გურია როგორც ყოველთვის დემოკრატიულად ჩატრებული არჩევნების ფალაგმანი ამის საუკეთესო მაგალითი იყო."ნაციონალური მოძრაობა"კი ოპოზიციაში გადადიოდა,როგორც პასუხისმგებლობის მატრაბელი პოლიტიკური პარტია.ეს დიალოგი დაახლოებით 7-10 წუთამდე გაგრძელდა მერე დამემშვიდობა და მთხოვა არ გამეცილებია ვერტმფრენამდე.როცა პრეზიდენტის მანქანიდან გადმოვედი ზუსტად ვიცოდი,რომ ორი არჩევანი მქონდ სულ, თუ დავრჩებოდი აქტიურად პოლიტიკაში მეც ოპოზიციაში უნდა წავსულიყავი ან ჩამოვშორებოდი საერთოდ პოლიტიკურ პროცესებს და სხვა საქმით დავკავებულიყავი.პ.ს როცა მეორე დღეს საინფორმაციოს ვუყურე მიხეილ სააკაშვილის ბრიფინგი იყო პირველი ნიუსი და ის რაც მანქანაში მითხრა ამ ბრიფინგის აზრიც იგივე იყო smile ემოციამე პრეზიდენტ სააკაშვილმა მითხრა,რომ ოპოზიციაში უნდა წავსულიყავი და მანამ ვიქნები ოპოზიციაში სანამ ის არ დარუნდება ხელისუფლებაში!