ბოლო ხანებში, კატასტროფულად მოიმატა უცხოეთში წამ­სვლელი ახალგაზრდების რიცხვმა. რა მო­თხოვნას წაუ­ყენებდით მთავრობას ამ სა­კითხთან და­კავშირებით?
უჩა ჩხაიძე, ლანჩხუთი:
ისეთი ტემ­პ­ით მოიმა­ტებს კი­დ­ევ, ეს მთავ­რობა ვეღარ შე­­ა­კ­ა­ვ­ებს და მდგო­მა­რეობას ვერც შეცვ­ლის. მარტო საქარ­თველოში არ ხდება ეს. მა­კედ­ონიაში, ალბანეთში, კოსო­ვოში იგივე სიტუაციაა _ იცლება ახალგაზრდებისგან. უნ­და დაწესდეს მინიმალური საათო­ბრივი ანაზღაურება - ეს ერთი; მეორე, რაც შეიძლება მეტი პროფეს­ი­ული სასწავლებელი უნდა გაიხსნას; უნდა იყოს წახალისება, პროპაგანდა, რომ მოანდომონ ახალგა­ზრდებს შეიძინონ პროფესია.
აუცილებელია დაბალ პროცენტიანი სესხები, კიდევ გარანტია, რომ მე რა მოსავალსაც მოვიწვევ, გაიყიდება და დამეხმარება მთავრობა მყიდველის მოძიებაში.
ეთო სა­რჯვე­ლაძე, ლა­ნ­ჩხ­უთი: 
მთავრობას მო­­­­ვ­­უწოდებ, შე­ქმნან მეტი სა­მუშაო ადგი­ლი. ვინც დასაქმებულია, მისცენ შესაბამისი ანა­ზღაურება, რომ არ გა­უჩნდეთ საზღვარგარეთ წას­ვლის სურვი­ლი. ჩემი მეუღლე იძულე­ბული გახდა დაეტოვებინა ოჯახი, ორი შვილი და წას­ულიყო სა­ზ­ღვარგარეთ, რადგან საქართვე­ლოში ვერასოდეს ვერ იღებდა ისეთ ანაზღაურებას, რომ შვილების და ოჯახის ელემენტალური ყოფა გაეუმჯობესებინა.
ირმაკო ჩხა­რ­ტიშვილი, ლა­ნ­ჩ­ხ­უთი:  აუცილებელია ზრუნვა ახალგაზრდების უნ­ა­­რების გან­ვი­თარებისთვის. მათ­თვის ხე­ლ­შე­წყობა, პრო­ბლემის გადაწყვე­ტილების პრო­ცესე­ბში დროული ჩართვა, რაც მათ თავდაჯერებ­ულობას, პასუხისმგებლობას მე­ტად განუმტკიცებს.
თხოვნა მექნებოდა - ჩემი თა­ობა პოულობს და ვერც პო­უ­ლობს დღეს საკუთარ ადგილს და ასეთი დაკარგულობა ნამდვილად არ მინდა ჰქონდეს ჩვენს უკან მდგომ ბავშვებს.
ქეთევან წი­ლოსანი, გვი­მ­ბა­ლაური:
აუ­ცი­­­ლებელია სა­მ­­უშაო ადგი­ლე­ბ­ის შექმნა, მი­სა­­ღები ხელ­ფას­ები და არა გროშები და სა­­ხ­ელ­მწიფო გრან­ტები დამწყები მე­წარ­მეებისთვის.
ნანა ფი­რც­ხალ­აიშვილი, ლა­ნჩხ­უთი, არ­­ა­ს­ამთა­ვ­რ­ო­ბო ორ­­გა­ნი­ზა­ც­ია ,,ინ­­­ი­ცი­ატ­ივა სა­­მო­ქალ­აქო სა­ზ­ო­­­გა­დ­ო­­ებისათვის“
მიგრაცია მზა­რ­დი პრობლემაა მსო­­ფლიოსთვის და იგი გამოწ­ვეული შეიძლება იყოს მრავალი ფაქტორით. ჩვენი რეალობიდან გა­მო­მდინარე ყურადღება ძირით­ადად ეკონომიკურ მდგომარეობ­აზე უნდა გავამახვილოთ. საქ­ართველოც დიდი გამოწვევის წინაშე დგას ამ მიმარ­თულე­ბით, ყოველდღიურად იზრდება რი­ცხვი ჩვენი მოსახლეობის, ვინც ქვეყანას ტოვებს, დროებით თუ სამუდამოდ. განსაკუთრე­ბით გუ­ლ­დასაწყვეტი და მტკივნეულია ახალგაზრდების გადინება ქვეყ­ნიდან.
ახალგაზრდობა ხომ უნდა იყოს ჩვენი ქვეყნის განვი­თარების, წინსვლისა და წარმატებების გა­რანტი.
ქვეყანაში არსებობს პრობლემები სოციალურ-ეკონომიკური თუ პოლიტიკური თვალსაზრისით, მაგრამ ახალგაზრდა თუ დაინტერესებულია, აქტიურია და მიზანდასახულია, აქვს შესა­ძლებლობა დაიმკვიდროს ღირ­სეული ადგილი საზოგადოებაში.
ლანჩხუთის მუნიციპალიტეტმა ისევე როგორც მთლიანობაში რეგიონმა, მნიშვნელოვანი ნაბიჯები გადადგა თვითმმართველობის განვითარების, სახელმწიფო სტრუ­ქტურების ადგილობრივი წარმომადგენლობის გაძლიე­რე­ბის, საგანმანათლებლო თუ უფ­ლებათა დაცვით მიმართულ­ებებში, თუმცა აქაც ბევრი ის საერთო პრობლემა­ტიკაა, რაც მთლი­ანად ქვეყნის­თვის არის და­მახასიათებელი. გასულ წელს, სწორედ ლანჩხუთის მუნიციპალიტეტის ახალგაზრდებთან მუშაობის შედეგად ჩვენ ერთ­ობლივად ჩამოვაყალიბეთ და გამოვკვეთეთ წინადადებები, რომლის ქმედითი განხორციელების შედეგად,ვფიქრობთ, სახეზე იქნება პრევენციული ზომები ამ მიმართულებით და ჩვენი რეკო­მენ­დაციაც მთავრობის მიმართ სწორედ ეს იქნება:
1. ახალგაზრდობის დასაქმების პოლიტიკა;
2. საერთაშორისო გაცვლითი პროგრამების ორგანიზება და მობილობის პოლიტიკის განხორციელება;
3. გენდერული და ინკლუზიური თანასწორობის პოლიტიკის ჩამ­ოყალიბება;
4. მუნიციპალური ცენტრისაგ­ან მოშორებით არსებულ და­სახლებულ პუნქტებში მცხოვრები ახალგაზრდებისთვის სპეციფიური მიდგომების ჩამოყალიბება და განხორციელება. ინსტრუმენ­ტები ახალგაზრდობის საზოგადოებრივ ცხოვრებაში მონაწილე­ობ­ი­სათვის;
სასწავლო სემინა­რები, ტრენინ­გები, ახალგაზრდობის ინფორ­მირება, ახალგაზრდების წახალ­ისება მედიაში, ახალგაზრდების პროექტებისა და ინიციატივების მხარდაჭერა.“
მარი ხან­თა­ძე, არჩეული:
ახალგაზრდები ქვეყანას ტო­­­ვებენ უკ­ე­თესი მო­მა­ვ­ლი­სა და ხე­ლ­ფა­სის სა­ძიებ­ლ­ად, ის­ინი სხვა­დასხვა ქვეყანაში მიემგზავრებიან.
აქ ცხოვრება ძალიან რთულია, სისტემა არ მუშაობს, მისი გაუ­მჯობესება კი შეუძლებელია ას­ეთ პირობებში. უამრავი უსამა­რთლობაა, რაც გიკარგავს მოტივაციას. ვფი­ქრობ, ერთადერთი სწორი გზაა მთავრობამ გამოყოს თანხები, რათა საზღვარგარეთ წასულ თანამემამუ­ლეებს ქვეყა­ნაში დაბრუნების და ბიზნესის დაწყების მოტივაცია მი­ვცეთ.
ასევე საშუალება უნდა მიეცეთ მიიღონ სრულყოფილი განათ­ლება, საშუალება და გასაქანი უნდა მივ­ცეთ ახალგაზრდებს, რომ მოახდინონ საკუთარი თავის რეალიზება, არ უნდა ჰქონდეთ ახალგაზრდებს უპ­ერსპექტივობის განცდა, დაბა­ლა­ნაზ­ღაურებადი სამუშაო არის ჩვეუ­ლებ­რივი დემ­ოტივაცია. ახალგაზრდები არიან ცვლილებების კატალიზატორები, შესაბამისად, მნიშვნელოვანია მათი მხარდაჭერა და წახალისება,  როგორც ადგილობრივ, ასევე საერთაშორისო დონეზე.
განსაკუთრებით დიდი ყურ­ად­ღება უნდა მივაქციოთ მუნიცი­პალიტეტში აქტიურ ახალგაზრდებს. ვფიქრობ, მნიშვნელ­ოვანი პრობლემაა განა­თლების, კომუნიკაციის და გასართობი სი­ვ­­რცეების სიმწირის გამო.
ასევე ძალიან მნიშვნელოვანია ყუ­რადღება მიექცეს ახალგაზ­რ­დებისგან დაცლილ სოფლებს, მიზეზი ის არის, რომ მათ არა აქვთ არანაირი ხელშეწყობა.
ახალგაზრდები ქვეყნის ყველაზე დიდი რესურსი არიან, რო­მ­ლის მეშვეობ­ითაც უნდა მოხდეს რე­გიონის სოც­იალურ-ეკონომ­იკური განვითა­რება, ამისათვის სა­ჭიროა მათი ჩართუ­ლობა ყვე­ლა სფე­როში.
ქვეყანაში მიღებულია კანონი „შრომის უს­აფ­რ­თხოების შეს­ახებ,“ რომელიც არ სრულ­დება თითქმის არ­ცერთი კომპანიის მიერ და არ ხდება სახელმწიფოს მიერ ამ ყველაფრის გაკონტ­როლება.
შოთიკო ნა­ც­ვალაძე, მა­ჩხ­ვა­რეთი: 
ეს მდგო­მარე­ო­ბა ალბათ  არ­­ა­­ვის უკვირს. რასაც ვერ აღ­წევენ აქ, მიდიან იქ, სადაც უფრო მაღალ ანაზღაუ­რებადია მუშაობა და პა­რალერულად სწავლაც არის შესა­ძლებელი. რთუ­ლია რაიმე მოთხ­ოვნა წა­მოუყენო მთავრო­ბას, კომპლე­ქ­ს­ურად ყველაფერი კავ­ში­რშია ერთმან­ეთ­თან, დღევა­ნდელი პო­ლიტიკური და ეკ­ონო­მიკური მდგომარეობა არ იძ­ლევა იმის საშუალებას, რომ შენი მი­ზნები აქ განახორციელო, ამიტომ ადრე თუ გვიან, სხვა ახალგა­ზრ­დებივით მეც ვაპირებ წასვლას.   მოამზადა ნინია ბარამიძემ