რა არის თქვენთვის ყველაზე მნიშვნე­ლოვანი პრობლემა რაც დროულად საჭიროებს გადაჭრას?
მამა გიორგი მა­რშანიშვილი: შე­იქმნას სამუშაო ადგილები, რაც შე­იძლება ბევრი ოჯახის დედას და ახალგაზრდა თა­ობებს აღარ დას­ჭირ­დეთ საქართველოს გარეთ გას­ვლა, რათა შეინარჩუნონ ოჯახები. შეუძლებელია გადარჩენა ერთმანე­თის გარეშე, ჩემო კარგებო! ყველა იმ ადამიანის გარეშე, ვინც კი გავიცანით ჩვენს სამყაროში. შე­მთხვევით არ მომხდარა ის, რომ ჩვენ ერთმანეთს ვიცნობთ. ჩვენ ერთმანეთს ვიცნობთ იმისთვის, რომ ვჭირდებით ერთმანეთს, რათა ვი­ტვირთოთ ერთმანეთის ტვირთი, ვილოცოთ ერთმანეთისთვის, რომ გადავრჩეთ.
ქეთო ჭანტურია: გარე ვაჭრობა უნ­და მოწესრიგდეს. აუცილებლად უნ­და მიეცეთ ადამიანებს საშუალება ადამიანურ პირო­ბებში გაყიდონ თა­ვისი პროდუქტი, რომ მყიდველმაც ნორმალურ პირობებში შეძლოს შე­ძენა. ასევე დიდი პრობლემაა მიუ­საფარი ცხოველები (ძაღლები).
ვაჟა გობრონიძე: დავიწყებ მისა­ლ­მებით და მივ­ესა­ლმები „ჰო და არას“ მკითხველს, რაც შეეხება შე­ცვლას... პირველ რიგში, მე და ჩემი თანატოლები არ უნდა ვიყოთ მუდმივ მიგრაციაში, რაც ძალიან მა­წუხებს მე პირადად. ვინც აქ რჩება და ვისაც აქვს რაღაც კომერციული ფართი რომ გააქირაოს და შემოსა­ვალი ნახოს, მხოლოდ ეგ ხალხი არის რაღაც მხრივ კმაყოფილი. დანარჩენებს გვიწევს 500 ლარად თავის რჩენა თვიდან თვემდე. კარალოკი, ვაშლი, ქლიავი, ატამი, ციტრუსი ხეზე ლპება, ხალხი ვერ აბ­არებს. საწარმოებია საჭირო, ხალხს სულს მაინც მოვათქმევინებდით. ერ­თიანად მესმის, რომ არ შენდება სოფელი, მაგრამ მე არ მსურს ჩემი ლანჩხუთიდან წასვლა. მე დღეს წასული ვარ, საირმეში, ვმუშაობ სადღაც მთებში. მე ერთი აქაური ვარ, რომელსაც 500 ლარი მირჩევნია, იქაურ 1500 ლარს. პოტენციალი აქვს ლანჩხუთს, მაგრამ სპონსორებს უნდა პოვნა. ბევრი რამის გაკეთება შეიძლება, მონდომება და ხმის ამოღებაა მთავარი.
რიტა ჯიჭონაია: ვცხოვრობ ,,მედ­ალფას~ მოპირდაპირე კორპუსში. დე­დებს, ვისაც პა­ტარა შვილები გვყავს,  გვაწუხებს ის, რომ გვინდა ეზოს მოწესრიგებსადაც ბავშვები შეძლებენ თამაშს. კიდევ: „აი გურულები ნუ უბღვერენ მეგრელებს“ (იცინის)
გულო ჭყოიძე: პა­ნ­დემიამ იმდენი პრო­ბ­ლემა წარ­მოშ­ვა, რომ ძნელია წინა პლა­ნზე წამოწიო სა­­ჭირბოროტო საკი­თ­ხი, რომელიც ადა­მი­ანე­ბის კეთილ­დღე­ო­ბისათვის აუცილებელია. ვეცდები მაინც ჩამოვაყალიბო. ყველასათვის ცნობილია პურის ფქვილის გაძვირება და შესაბამისად პურიც გაძირდა. გუ­რიაში წამყვან კულტურად მაინც სი­მინდი ითვლება, მაგრამ ძალიან ცო­ტამ თუ დათესა და მოიყვანა მო­სავალი. ჯერ ერთი შრომისუნარიანი ვინც არ­ის ყველა გარბის ქვეყნიდან, იმ­ისათვის, რომ ოჯახი გადაარჩინოს, დანარჩენებს კი უსახსრობამ, იმან, რომ ტექნიკა არ არის ხვნა-თესვის დროს, რომც იშოვო ფული, მაინც არ არის რომ გადაუხადო, მერე კი, თუ დათესე კიდევ რამდენი სჭირდება.სასუქიც ხომ უნდა. თავი დავანებოთ მუშა-ხელის დაქირავებას,საუკეთესო ფართობები გატყიურდა და ეკალ-ბარდმა დაფარა. შე­უძლებელია ხელით გაკაფო და ვა­რ­გისიანი გახადო. აქედან გამომდინარე, ტექნიკას შევიძენდი, გავკაფავდი ამ ფართობებს, გადავხნავდი და შევა­ძლებინებდი ამ გაჭირვებულ ხალხს დაეთესათ და მოეყვანათ წლის სარჩო. არსებობს ტრაქტორები, რომელიც რო­გორც კომბაინი ყანას ისე დააქუცმაცებს, ამ ფართობებში მოდებულ ე.წ. ჩოჩობას. თუ გლეხს სიმინდი ექნება, ექნება ყველაფერი.
მამუკა იმნაძე: 
ქალაქის ტერიტორიაზე,სასწრაფოდ მო­­საწესრიგებელია გზები, არ გაივლება არსად!