ზოგი ჭირი მარგებალიაო რომ იტყვიან, დასურ ისეა, ან კიდო აიც გამიგონია _ ,,როცა გშია ზაქარია, ცივი ჭადიც  შაქარიაო“. ჭადიც გაძ­ვირდა და შაქარიც, მარა მაინც გვიხარია ცხოვრება.
უწინ ქე ვიყავით ყურწაგდებული, არ ვაფასებდით იმას, რაც გვქონდა, ხოდა, მევიდა ამფერი დროი და ახლა ვშრო­მობთ სხვაი რა გზაი გვაქ?!. არ ვარ პოლიტიკაში ჩახედული და არც იგი ვიცი ვისი ბრალია მარა, რომ გაძვირდა ყოლისფერი და ხალხს ცხოვრება გუ­უჭირდა, ამას ხომ ხედავს აი დასაფსები თვალები! არ იფიქროთ რამეზე ვწუწ­უნობდე, პირიქით აი მთავრობა ამყოფოს უფალმა კარქად და ჯანმრთელად და ჩვენ კიდო გევიტანთ თავს,იგი მითხარით ხალხიზა რომელი მთავრობა ყოფილა?!  არ უნდა ჩუუდგე ჯიბრში და არ უნდა ეიფუნგო სასთუმალი. თხილის ფასმა ორი კაპიკით მეიმატა და გამიხარდა, გავსწორდი წელში, გევიქეცი სათხი­ლეში. ამას წინათ ყველი ჩავაბარე, რა­ცხა ჭადის ქფილი გავ­ყი­დე კი­დო და მო­ვაგ­როვე ფული, გად­ევ­ედი აგერ თურ­ქეთში, ვიყ­იდე ზეთი, მაიონეზი, კა­რაქი, შა­მპუნი, ტვა­ლეტის ქა­ხ­­ალდი და რა ვიცი რა აღ­არ ვი­ყი­დე, გა­ვაფსე ოჯ­­­ახი, გე­ვი­ხარეთ მარა რა გევ­იხარეთ. ამევისუნ­თქეთ პაწა...ბაღნებს კი­დო ყველას ჩამ­უუტანე რაცხა, შიკოლ­ადის კარ­აქიო, ნუთელას რომ უძახიენ იი კიდო და დავპურდით.
იგიც უნდა გაგიმხილოთ, რომე კმაყოფილი ვარ ნამეტარი, იკადრეს ქალ­აქლებმა სტუმრობა, მოსწონარიენ აი  სო­ფლის ყველი და ნადუღი, უწინ  ბუზს არ ისვამდენ მხარზე და ახლა დედა რა კაია სოფელიო, იკლავენ თავს. მაგენს ნენა ზედ ცენტრ თბილიში აქვენ ბინები, მარა ყავაზე არიენ გადასული, აქანე ყავას მე მასუმენ.სულო ცოდვილო  უსა­ჩ­უქროთ არ ჩამოს­ულა­რი­ენ. არ ვარ უმ­ადური ქალი და ამასაც ვიტყვი პატივს კი მცემენ ნამეტანს, ქვეყნის რაცხა ჩამომიტანეს ჩა­საცმელი, დასახური, აქეთ ბაღნებსაც ნაირნაირი სათაშოები. რა მიკვირს იცით? იძახიენ დავსახლდეთ უნ­და აქანეო, მარა ძროხის მოწველა მაგენმა არ იციენ და....
რეიზა დავწერე ახლა აი წერილი  თუ იცით , უმადური არ უნდა იყო კაცი, თუ გაგიჭირდა და გაძვირდა ყოლისფერი, რაცხა უნდა მეიფიქრო შენც. მეიფიქრო უნდა ხო, ჩამოით აგერ სოფელში, რეთი სახლია მიტიებული და გაანძრით ხელი!