,,ჰო და არას" სტუმარია ახალგაზრდა სპეციალისტი, ოთხი შვილის დედა, ნათია დობორჯგინიძე.
_ ნათია, განათლებული ახალგაზრდა ხართ. მოგვიყევით თქვენს შესახებ, სად დაიბადეთ და გაიზარდეთ, გაიხსენოთ ბავშვობის ლამაზი წლები.
_ არ ვიცი რამდენად განათლებული ვარ, მაგრამ მუდამ რაღაცის ძიების პროცესში ვარ, არ მყოფნის ჯერ კიდევ ის რაც ვიცი. განათლება ჩემთვის ძალიან ფართო ცნებაა და ვფიქრობ, რომ ცხოვრების ყველა ეტაპზე უნდა სწავლობდე.
დავიბადე, 1987 წლის 30 იანვარს, ლანჩხუთის რაიონის სოფელ ჯურუყვეთში და ვცხოვრობ დღემდე ჯურუყვეთში. პროფესიულადაც ჩემი პირველი საქმიანობა შედგა ჩემს სოფელში, 2007 წლიდან, 2018 წლამდე ვიყავი ჯურუყვეთის საბავშვო ბაღის მენეჯერი. ბავშვობის წლები, ყველაზე თბილი და ლამაზია, ბებოს და ბაბუს კალთაში გავიზარდე, ჩემთვის ისინი ყველაზე ძვირფასი და სათუთი ადამიანები არიან. სანამ, ისინი მყავს, მაძლიერებენ და მეიმედებიან, სულ ბავშვი ვიქნები ასე მგონია.
_ სად სწავლობდით? ვინ ხართ პროფესიით?
_დავამთავრე სოფელ ჯურუყვეთის 1-ელი საჯარო სკოლა. სკოლა, რომელსაც ჩემი საუკეთესო წლები უკავშირდება. ყველა და ყველაფერი მიყვარს და მეძვირფასება იმ დროის. შემდეგ სწავლა გავაგრძელე თბილისის ხარისხის მართვის უნივერსიტეტში, პროფესიით ვარ დაწყებითი განათლების პედაგოგი.
_ აწყდებით თუ არა სირთულეებს დღევანდელი განათლების სისტემაში?
_ განათლების სრულფასოვნად მიღება უმთავრესია საზოგადოებისთვის. განათლების მიღება ხელმისაწვდომი უნდა იყოს ნებისმიერი ადამიანისათვის, მათი სოციალური სტატუსის მიუხედავად. განათლება და ცოდნა არის ძალა, რომელიც საუკეთესო გზაა თავის დამკვიდრებისთვის და თვითრეალიზაციისთვის. სკოლა არის საგანმანათლებლო დაწესებულება, სადაც აუცილებელია მოსწავლე იღებდეს როგორც ფორმალურ, ისე არაფორმალურ განათლებას, უყალიბებდეთ ჯანსაღად, საზოგადოებრივად მსჯელობის უნარს და ვამზადებდეთ, უფრო დიდი არეალებისკენ გზის გასაგრძელებლად. აღვნიშნავ, ჩიბათის საჯარო სკოლა, სადაც მე ვმუშაობ, ამ მხრივ ნამდვილად გამოირჩევა. პრობლემები? ალბათ არის და სულ იქნება განათლების სისტემის ირგვლივ, მთავარია ამ სისტემამ დიდ გამოწვევებს გაუძლო, ასე თუ ისე, შეძლო სადავეების დაჭერა და ურთულესი პანდემიის პირობებში, ორგანიზებულად გამკლავება.
ჩემთვის ახალგაზრდობა ყველაზე ნათელი წერტილია, თაობა რომელიც ჩემს თაობაზე მეტად მოაზროვნე, შორსმჭრეტელი და ამბიციურია. ესენი ის ადამიანები არიან, რომეთაც ჭირდებათ ჩვენი თანადგომა, მეგობრობა, მხარდაჭერა. მჯერა, ჩვენს ქვეყანაში ღირსეულ სათქმელს იტყვის ახალი თაობა.
_ როცა ახალგაზრდები იკრიბებიან, აორგანიზებენ აქციებს, პირველი გამოჩნდები ხოლმე. რამდენად დაინტერესებული ხართ სამოქალაქო აქტივისტობით?
_ ვერ ვიტყვი, რომ აქციები ჩემი სივრცეა ან ძალიან ჩემეულია, თუმცა არსებობს მოსაზრებები, რომელსაც ვეთანხმები, რომელიც სწორად ასახავს ჩემს სათქმელს და ამ დროს ყოველთვის იქ ვარ, სადაც ჯანსაღად მოაზროვნე საზოგადოება დგას.
_ ქვეყანაში მიმდინარე პროცესებთან დაკავშირებით გკითხავთ. ხარ თუ არა კმაყოფილი დღევანდელობით?
_ დღევანდელობით როგორ შეიძლება ვიყო კმაყოფილი?! ჩემი ქვეყანა ჩემი ხატია, სრული პასუხისმგებლობით ვაცხადებ და მინდა აქ ჩემმა შვილებმა, თავისუფლად, ლაღად და ბედნიერად იცხოვრონ...
გული მიკვდება იმის გამო, რასაც მეგობარ უკრაინაში ვხედავ, ყველა ბავშვში ჩემს შვილს ვხედავ. მალე მინდა დასრულდეს ეს სისასტიკე, უფალს ვთხოვ თავისუფალი და ღირსებისთვის მებრძოლი, გაუტეხავი ერი, გამარჯვებული ვნახო.
_ ხშირად აკეთებ სიკეთეს და სულ განიცდი ხოლმე, როცა ვინმეს დახმარება სჭირდება. ამასთან დაკავშირებით პროდუქტზე მომატებულ ფასებზეც რომ გვითხრა შენი აზრი..
_ სიკეთეზე არ ყვირიანო... არ მინდა ხმამაღლა საუბარი. თუმცა, ქილიკს, ვიღაცის ბოღმას, კრიტიკას სჯობია სიკეთე იყვირო. სიკეთეზე მოგბაძონ, სიკეთე გადავდოთ ერთმანეთს. ასეთი დღეები ბევრად პოზიტიური და ლამაზია, ვიდრე ვიღაცის სიკეთის გაკრიტიკება. თუ შეიძლება ჩემმა შვილებმა დღეს ერთით ნაკლები კამფეტი ჭამონ, დაე, ჭამონ... ხომ შეიძლება ჩემმა შვილებმა ერთი ქურთუკით გაიტანონ ზამთარი?! დაე, გაიტანონ. მთავარია, იმ მეორე კამფეტით თუ მეორე ქურთუკით სხვა გაიხარებს და სხვაც იქნება თბილად. სიკეთე, ცხოვრების დაუწერელი კანონი მგონია და ჩემი ოჯახისთვის ზუსტად ასეა. პროდუქტებზე ფასების მატება კი, ჩემი და ზოგადად ქვეყნის ტკივილია. ფაქტობრივად ვმუშაობთ, რომ თავი გადავირჩინოთ და შიმშილით არ დაიხოცოს ხალხი. იმედია, ეს ყველაფერი დალაგდება. მინდა, რომ ვიფიქრო პოზიტიურად.
_ ოჯახზეც მოგვიყევით.
_ ჩემი ოჯახი, ჩემი ყველაზე დიდი ენერგიაა, მოტივაციაა, მიღწევაა, წარმატებაა და ყველაფერია. მყავს მეუღლე ზურა მურვანიძე (ჯარისკაცი,უფროსი სერჟანტი) და ოთხი შვილი. ვარ ბედნიერი ქალი და დედა.
_ რას ურჩევდით ადგილობრივ ხელისუფლებას?
_ და ვის რაში სჭირდება ჩემი რჩევა?!
თეთრი ფერი უყვართ, მაგრამ ,,შავიც" ფერია და შეძლონ ორივეს დანახვა,საჭირო დროს და საჭირო მომენტში. ღირსება, ყველა თანამდებობაზე მთავარი მარგალიტია. და კიდევ გამოუცდელი კადრები, ვერასდროს გახდება გამოცდილი, შესაბამისი მხარდაჭერის გარეშე.
_ რას ნიშნავს თქვენთვის ლანჩხუთი?
_ მიყვარს ჩემი პატარა, სიკეთით და სიყვარულით სავსე რაიონი. მიუხედავად ბევრი რამისა, მე ყოველთვის მეამაყება, რომ ამ კუთხის და რაიონის შვილი ვარ.
,,მინდა ჩემს ქვეყანაში ჩემმა შვილებმა, თავისუფლად, ლაღად და ბედნიერად იცხოვრონ"
ესაუბრა ნინია ბარამიძე
განყოფილება: საზოგადოება
გადასვლები: 1 080