უდიდესისიყვარულით, მონატრებითადაჩვეულისითბოთიშემოგვეგებამშობლიურისოფელი, გურიისმშვენება, ჩვენიაცანა... სამიათეულიწლისწინგამოვიკეტეთსკოლისკარები, დავემშვიდობეთუძვირფასესკედლებს, ამაგდარადამიანებს, საყვარელპედაგოგებს, რომელთაგანაცბევრიუკვეგარდაცვლილია (ღმერთმანათელშიამყოფოსმათისულები), რამდენიმეკიისევისეგველოდასაკლასოოთახში, როგორც წლებისწინ... მათშორის - ჩვენიდამრიგებელი, ქართულიენისადალიტერატურისმასწავლებელი, 82 წლის, მაგრამმაინცუბერებელი, დედასავითსაყვარელიდაახლობელი, ნუნუმასწავლებელი..... თავადაცღელავდა, ვერცჩვენვფარავდითემოციებს, სიკეთედასიყვარულიიფრქვეოდაირგვლივ.... მზედასითბო, სიხარულიდაბედნიერება, მონატრებადამადლიერება, ღიმილიდაცრემლი, მოკრძალებადამომავლისიმედიათქვეფილიყოერთმანეთში... შეხვედრისსიხარულსკიდევუფროგვიათკეცებდაბავშვობისდროინდელილამაზიმოგონებები, დიდიხნისუნახავიკლასელებისნახვა, უცნობიდანაცნობისახეები, მოკითხვა, თბილისიტყვებიდაგანცდაიმისა, რომამქვეყნადარაფერიიკარგება.... ,,მაშინიხარებსმწიდნავი, ოდესმოითვლისმტევნებსა,“ - ამბობსდავითგურამიშვილიდაჩვენიმასწავლებელიახლასწორედიმმევენახესჰგავს, შემოდგომითქარვისფერმტევნებსრომდაიჭერსხელშიდაბედნიერებისღიმილითსახედაეფერება... დადგაჟამიმადლობისთქმისა... გეფერებით, ჩვენოძვირფასომასწავლებლებო! ვინიცის, რამდენიუძილოღამეგაგიტარებიათჩვენზეფიქრში! რამდენჯერგაბრაზებულხართ, მაგრამდიდსულოვნადგიპატიებიათ! რამდენჯერსიხარულისგანაღფრთოვანებაცგამოგიხატავთდა, ასელამაზადშემორჩითჩვენსმეხსიერებასსინდის-ნამუსის, პატიოსნების, ცოდნისადაავკარგიანობისმქადაგებელიადამიანები! 30 წლისშემდეგ.... ესიყოშეხვედრაჩვენსბავშვობასთან, ულამაზესწლებთან, ჩვენსსაყვარელპედაგოგებთან, თანაკლასელებთან... ჩვენინუნუმასწავლებელიმიუხედავადასაკისა (82 წელი) - დღესაც მხნედგამოიყურებადაამჯერადაცჩვეულიშემართებითშეგვიძღვასაკლასოოთახში... მეცამისრულდასურვილი, ჩემსდამრიგებელთანერთად (სკოლისდამთავრებიდან 30 წლისშემდეგ) ჩავატარეგაკვეთილი, ამჯერადჩემიმოსწავლეებიჩემივეთანაკლასელებიიყვნენ... ესიყოცხოვრებისეულიგაკვეთილი, ანგარიშიჩავაბარეთარამარტოჩვენსმასწავლებელს, არამედმთელსოფელს... მერედა, როგორგველოდნენ... აქხომსხვანაირიდახვედრა, გულისგადაშლადამოფერებაიციან... და, გვიხარია, რომსოფელშიკვლავდგასცოდნისტაძარი, რომელშიციზრდებამომავალითაობა, მადლიერითაობა, რომელიცქართულიტრადიციებისადამამულისსიყვარულითშექმნისმომავალს... დაგელოცოსკაბისკალთა, ჩემომასწავლებელო! გამრავლდითსოფლისსანთლებო, თვალხატულაგოგო-ბიჭებო! შეიყვარეთწიგნიდაიმოგზაურეთსაოცრებათასამყაროში, გონებაგახსნილებო! ლია ჩხაიძე