სამწუხაროდ, მითია ჩვენი ქვეყნისთვის, რომ ხელისუფლება ხალხისაა
ხელისუფლებას ირჩევს ხალხი... თქვენი აზრით რამდენად ახლოსაა დღევანდელი ხელისუფლება ხალხთან?
სალომე პატარაია:
ადგილობრივი ხელისუფლებით თუ ვიმსჯელებთ, შეიძლება ით­ქვას, რომ შეძლებისდაგვარად უდგას გვერდით ხალხს. მარ­თა­ლია ყველა კმაყოფილი ვერ იქნება, მაგრამ იმედით და ღვთის წყალობით, ყველაფერი დალაგდება. ვისარგებლებ შემთხვევით და ვიტყვი, ღმერთმა ყველას მშვიდობა მოგვცეს, სიმშვიდე და სი­ყვა­რულის ნიჭი!
ქრისტინა მოისწრაფეშვილი: 
მოგესალმები, სამწუხაროდ მითია ჩვენი ქვეყნისთვის, რომ ხელისუფლება ხალხისაა. ახლოს კი არა და ძალიან შორს არიან იმ ადამიანებისგან, ვინც ისინი ხელისუფლებაში მოიყვანა, სა­მ­წუხარო რეალობა ეს არის.
მედეა ჩხაიძე:
ჩვენს ხელისუფალს ვურჩევდი კიდ­ევ უფრო ახლოს იყოს ხალხთან და კრიტიკას კი ნუ დაგმობენ, არამედ გაითვა­ლი­სწინონ. ჩვენ იმიტომ ვირჩევთ მას, რომ წინ გაგვიძღვს და დაგვეხმაროს.
ანა ურუშაძე:
ხელისუფლებისგან მიტოვებულად ბევრი გრძნობს თავს. ერ­თ­ეულებს შეიძლება გაუმა­რ­თლოს, მაგრამ უმეტესი ნაწილი ბედის ანაბარა რჩება სამწუხაროდ.
მაია დიასამიძე:
ჩემი აზრით დღევანდელი ხე­ლისუფლება არაფერს აკეთებს ხა­ლ­ხისთვის. უამრავი ადამიანია ჩემს ირგვლივ, ვინც ამ ხელისუფლების უკმაყოფილოა.
მე რატომ ვარ უკმაყოფილო? არ უდგას მთავრობა გაჭირვებულ ოჯახებს გვერდით, არ აინტერ­ესებს მრავალშვილიანი, მარტოხელა დე­დები, სულ არ აინტერესებს ჩე­მ­ნაირი ადამიანების ბედი. ღა­მეებს ათენებდა ჩემი შვილი, რომ ჩა­ე­ბარებინა. გახდა სტუდენტი, მაგრამ ვეღარ აგრძელებს სწავლას, გა­მოცდაზე არ დაუშვეს. იცი რატომ? გადასახადი თანხა არ მაქვს და ვერ ჩაერიცხა უნივერსიტეტში. დილის 9 საათიდან საღამოს 9 საათამდე 25 ლარად ვმუშაობ. საღამოს რომ ბორში გავაკეთო, იმის იგრედიენტებს ვერ ვყიდულობ და საიდან გადავუხადო სტუდენტ შვილს სწავლის გადასახადი? სულიერად დავიღალე გეფიცები, ამ ჯოჯოხეთს არა აქვს დასასრული.
ნიკო შველიძე:
დავიწყოთ იქედან, რომ  ეროვნული ვალუტა გაუფასურდა კატასტროფულად და მოსახლეობის გაჭი­რვებამ ძალიან მაღალ ნი­შ­ნულს მიაღწია. პროდუქტი გა­ძვირდა, უამრავი ხალხი უმუშევარია. ერთი წელია მე პირადად, გერმანიაში წა­სვლას ველოდები და ჩემსავით გარბის უამრავი ახალგაზრდა. განსაკუთრებით სოფელში გაუჭირდა მოს­ახლეობას, ახალგაზრდა თაობას სახელმწიფო მო­მავალს ართმევს. ახლა იყო შემთხვევა იმდენად გა­უჭირდა ახალგაზრდებს, რომ სკოლაში შეიპარნენ   და წყლის გამაცხელებლები მოიპარეს. ეს ამ ქვეყნის ყველა მოქალაქის ბრალია-მეთქი ვერ ვიტყვი. ეს უშ­უალოდ ხელისუფლების ბრალია. არ არის სო­ფე­ლში სამუშაო ადგილები. მოყვანილი პროდუქცია ან არ ვარგა და ან არ იყიდება. ჩემს სოფელში ძირითდად შემოსავალი მოსახლეობას ციტრუსის ბაღებიდან აქვს. უამრავი ადამიანი ვიცი, რომ ხარჯები გასწიეს და ვალებში დარჩნენ. სახელმწიფოს კიდევ არანაირი დახმარება არ შეუთავაზებია.