საქართველოს მოსახლეობის შესახებ ინფორმაცია, 2014 წლის აღწერით, საქართველოს ტერიტორიაზე (გარდა ოკუპირებული ტერიტორიებისა) 3 713 804 ადამიანს შეადგენს. მოსახლეობის 57.2% კი ქალაქში ცხოვრობს, მაშინ როცა 1980-იან წლებში ქალაქში მხო­ლოდ 25,6% ცხოვრობდა.  ურბანიზაციის ასეთი მაჩვენებელი კი რამოდენიმე მიზეზმა განაპირობა, რო­გორიცაა: სამუშაო ადგილების ნაკლებობა, არახელმისაწვდომი გა­ნა­თლება, არასახარბიელო საცხოვ­რებელი პირობები თუ სხვა. თუმცა ჩემი დღევანდელი სტატიის თემაა: რატომ ტოვებენ ახალგაზრდები სოფელს.  ლანჩხუთის მუნიციპა­ტიტეტის თემი აკეთი ოთხი სოფ­ლი­საგან შედგება, თუმცა სოფლად ახალაზრდების ოდენობა დღითი­დღე მცირდება. ადგილობრივების თქმით, სოფლიდან ახალგაზრდების დიდი ნაკადის  გადინება გამო­წ­ვეულია განათლების მწირი რაოდენობის მიღების გამო.  მე გავ­ესაუბრე ქვემო აკეთში მცხოვრებ ახალგაზრდებს, მათ საუბრისას რამოდენიმე მიზეზი დაასახელეს.
_ თქვენი აზრით, რატომ ტოვე­ბენ ახალგაზრდები სოფელს და არის თუ არა თქვენს სოფელში ახალგაზრდებისთვის დამაკმაყოფილებებლი საცხოვრებელი პი­რო­ბები?
_ ახალგაზრდები ტოვებენ სო­ფ­ელს, რადგან სოფელში ისინი ვერ ხედავენ განვითარების შესაძ­ლებლობას. სოფლების უმეტესობ­აში არ არის შექმნილი ახალგაზრ­დებისთვის შესაბამისი გარემო: არაფორმალური განათლებისთვის სივრცე, ადგილზე დასაქმების პერსპექტივა, სივრცე განტვირთვის­თვის და ა.შ. ამ ყველაფერს კი საბოლოოდ მივყავართ უმძიმეს ფაქტამდე - საქართველოს სოფ­ლე­ბი დაიცალა ახალგაზრდობისგან. მე ვარ სოფელ ქვემო აკე­თიდან და შემიძლია დაგიდას­ტუროთ, რომ ჩვენი სოფელი ნელ-ნელა იცლება ამ ქვეყნის მთავარი მამოძრავებელი ძალისგან, ახალგაზრდებისგან. როგორც წესი, აკეთიდან ქალაქში სასწავლად წასული ახალი თაობის წარმომადგენლები უკან იშვიათად თუ ბრუნდებიან, ქალაქშივე საქმდებიან და აკეთი რჩება ახალგაზრდობის გა­რეშე. ეს იცის ელემენტარული მოთხოვნების დაუკმაყოფილებლო­ბამ: სტადიონის მოუწესრიგებლობამ, უგზოობამ, უწყლობამ, სამუშაო ადგილების არარსებობამ ადგილზე... ალბათ, რომ არსებობდეს ამ პრობლემების მოგვარების იმედი, ეს პროცესი ასე არ და­ჩ­ქარდებოდა, მაგრამ ეს იმედიც ნაკ­ლებად ჩანს. ამიტომ, ადგილობრივი და ცენტრალური ხელისუფლება უფრო მეტი პასუხის­მგებლობით უნდა მოეკიდოს ამ საკ­ითხს და ხელი შეუწყოს სო­ფლების პოპულარიზაციას.- აღ­ნი­შნა ჩვენთან საუბარში გიორგი მორ­ჩილაძემ.
_ თქვენ, როგორც სოფლად მაცხოვრებელი ახალგაზრდა, აპი­რებთ თუ არა სოფლის დატოვებას? რატომ?
_ სოფელი ახალგაზ­რდების­თვის არასასურველ ადგილად იქცა, თავდაპირველი მიზეზი კი პირობების არარსებობაა, სკოლის მიღმა  ახალგაზრდების საქმიანობის ნაკ­ლებობას განიცდის სოფელი, პირ­ადად მე,  განათლების მისაღებად ვტოვებ სოფელს, თუმცა დროებით, დიდი სურვილი მაქვს მიღებული ცოდნა ჩემს სოფელს მოვახმარო _ აღნიშნა საბა კიკვაძემ.
სოფელ ჩიბათის მკვიდრი ახალგაზრდა, ბაჩუკი კუკულაძე, კი კითხვაზე აპირებს თუ არა სო­ფლის დატოვებას,  ამბობს, რომ სასწავლებლად ქალაქში წასვლას აპირებს, თუმცა არა  დიდი ხნით.
საინტერესოა ის, აწ უკვე ქა­ლაქში ჩასული ახალგაზრდები თუ აპირებენ სოფელში დაბ­რუნებას. ამ კითხვაზე პასუხი კი სოფელ აცანის მკვიდრმა, დათო დუმბაძემ გაგვცა და თქვა რომ სოფელში პერსპექტივას ვერ ხედავს და დაბრუნებას არ აპირებს.