ინტერვიუ ლანჩხუთის ,,მედალფას“ მენეჯერთან, რევაზ კვერენჩხილაძესთან
- მოგესალმებით ბატონო რეზო!
პირველ რიგში, უნდა აღინიშნოს, რომ თქვენ გიცნობენ ლანჩხუთის რაიონში, როგორც ერთ-ერთ წარმატებულ, ძალიან თბილ, კეთილ და კარგ ექიმს. ჩვენ ისიც გვაინტერესებს, როგორი ხართ კლინიკის გარეთ, როცა ექიმის თეთრი ხალათი არ გაცვიათ.
- სამსახურის გარეთ ვარ ჩვეულებრივი ადამიანი, ჩვენი ქვეყნის საზოგადოების რიგითი წევრი. ოჯახში საკმაოდ მკაცრი და მომთხოვნი ვარ, განსაკუთრებით შვილების მიმართ, რადგან მჯერა, რომ დისციპლინის გარეშე, ისინი საზოგადოების სრულუფლებიანი და ღირსეული წევრები ვერ გახდებიან.
- მეგობრებთან?
- მეგობრებთან საკმაოდ თბილი ურთიერთობა მაქვს. მყავს ძალიან ბევრი და ღირსეული მეგობარი, რომლებთანაც მოცალეობის ჟამს დიდი სიამოვნებით ვატარებ ხოლმე დროს.
- ოჯახში რომ დისციპლინის მოყვარული ხართ, ეს ძალიან კარგია და შრომისმოყვარეობას აჩვევთ მომავალ თაობას, მაგრამ ამბობენ, ამავე დროს ძალიან თბილი, მზრუნველი და იუმორით სავსეც ბრძანდებით?
- იუმორის გრძნობა ნამდვილად არ მაკლია. ბავშვობიდან, სკოლის პერიოდში, ხშირად ვმონაწილეობდი კონცერტებში, რომლებიც იმართებოდა ჩვენს სოფელში. მოგეხსენებათ, ჩოჩხათიდან ვარ. ასევე ვიყავი მხიარულთა და საზრიანთა კლუბის აქტიური წევრი, ვიყავი ლანჩხუთის გუნდის კაპიტანი. მონაწილეობა მივიღეთ რეგიონულ შეჯიბრში, სადაც პრაქტიკულად გავიმარჯვეთ, თუმცა მაშინდელმა გურიის გუბერნატორმა, შევარდნაძის დროს ეხება ეს, წაგებად ჩაგვითვალა სამწუხაროდ და...
- პაციენტებთან თუ გადგებათ იუმორი?
- რა თქმა უნდა, ყოველდღიურ ურთიერთობაში პაციენტებთან ძალიან მადგება იუმორი, პაციენტებიც არ განიცდიან იუმორის ნაკლებობას. მოგეხსენებათ, ყველა გურული იუმორის დიდი გრძნობით არის დაჯილდოებული. აქედან გამომდინარე ძალიან კარგად ვუგებთ ხოლმე ერთმანეთს.
- რაიმე კურიოზი ხომ არ გაგახსენდათ ამ კონკრეტულ მომენტში?
- ბევრი ფაქტია, მაგრამ ერთ-ერთს გავიხსენებდი. რამდენიმე წლის წინ ბებიამ და ბაბუამ მოიყვანეს წლინახევრის ბავშვი, რომელსაც თევზის ძვალი ჰქონდა ყელში გაჩხერილი. ბავშვი იყო საკმაოდ მძიმე მდგომარეობაში, პრაქტიკულად ძლივს სუნთქავდა, ყლაპვა ჰქონდა ძლიერ გაძნელებული, აწუხებდა ტკივილები, ტიროდა, ჭირვეულობდა, უცხო სხეული იყო ძალიან ღრმად, პრაქტიკულად 1-2 მილიმეტრი ჩანდა, ნახევარსაათიანი დაძაბული შრომის შედეგად ამოვიღეთ უცხო სხეული და ის აღმოჩნდა საკმაოდ დიდი, დაახლოებით 3,5 სმ. თევზის ძვალი. ღამის თერთმეტი იქნებოდა, როდესაც მომიყვანეს ეს პაციენტი და ოპერაციის შემდეგ გაბრაზებული მივუბრუნდი ბებიამისს და ვეუბნები, ამ დროს რამ მიგაცემინათ ბავშვისთვის თევზი მეთქი. ბებიამ იხტიბარი არ გაიტეხა, გახედა თავის მეუღლეს, ბავშვის ბაბუას და მითხრა:
- რა ვქნა ბატონო ექიმო, ბაბუამისი ისე მადიანად მიირთმევდა, შეეხარბა ბაღანას და ხელიდან გამოღლიტაო.
-კლინიკის საქმიანობაზე და მედპერსონალზეც ორიოდე სიტყვით რომ გვითხრათ?
- მოგახსენებთ, რომ „მედალფა“-ს ლანჩხუთის კლინიკა გათვლილია 35 საწოლზე. ამჟამად კლინიკა ფუნქციონირებს ჰიბრიდულ რეჟიმში, რაც იმას ნიშნავს, რომ ვიღებთ როგორც კოვიდინფიცირებულებს, ასევე სომატურ პაციენტებს. იზოლირებულად გამოყოფილ სივრცეში კოვიდპაციენტებისთვის გვაქვს 23 საწოლი, რომელიც ყოველდღიურად სრულად არის დატვირთული. ასევე გვაქვს სომატური, არაკოვიდ ინფიცირებულებისთვის, 12 საწოლი. ჩვენს დაწესებულებას პრაქტიკულად ფრონტის წინა ხაზზე უწევს მუშაობა და დიდი მადლობა მინდა გადავუხადო თითოეულ სანიტარს, თითოეულ ექთანს, ექიმებს, ადმინისტრაციულ სამსახურს, განსაკუთრებით მათ, ვინც უშუალოდ ჩართულია კოვიდთან ბრძოლაში, ასევე ტექნიკურ პერსონალს, რომელიც გულითადად ემსახურება მათ.
- რას უსურვებდით ლანჩხუთში მაცხოვრებლებს?
- პანდემიიდან გამომდინარე ხედავთ, რომ ლანჩხუთელებს ღიმილი აკლიათ. მე მჯერა, რომ 2022 წელი, მთელი მსოფლიოსათვის კოვიდის დამარცხების დასაწყისი წელი იქნება და ვისურვებდი, რომ ყველა ლანჩხუთელის და ყველა ქართველის სახეზე მეტი ღიმილი და მეტი სითბო დავინახო.
- გარდა ღიმილისა, რისი ნაკლებობა იგრძნობა კიდევ? რას ისურვებდით, რომ შევსებულიყო?
- მეტი სამუშაო ადგილი მინდა ვუსურვო თითოეულ ქართველს. სახელმწიფო ყველაფერს აკეთებს და ვისურვებდი, რომ კიდევ და კიდევ მეტი სამუშაო ადგილი შექმნილიყოს და დასაქმდნენ ჩვენი ღირსეული მოქალაქეები, რომ თავიანთი შრომითა და გამოცდილებით შეინახონ ოჯახები.
რევაზ კვერენჩხილაძე: ვისურვებ დასაქმდნენ ჩვენი ღირსეული მოქალაქეები, რომ თავიანთი შრომითა და გამოცდილებით შეინახონ ოჯახები
ესაუბრა
მერაბ ფირცხალაიშვილი
განყოფილება: ---
გადასვლები: 669